Kim jestem?

Jestem psycholożką kliniczną ze specjalizacją w terapii poznawczo-behawioralnej (CBT). Jestem również profesorką w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Śląskiego, gdzie kieruję Laboratorium Badawczym Traumy, Zdrowia i Odżywiania (THriveE Lab). Uważam siebie za „badacza-praktyka”, a moja praca badawcza została ukształtowana przez moje doświadczenia kliniczne w zakresie zaburzeń odżywiania, uzależnień i stresu pourazowego. Posiadam licencję wykonywania zawodu psychologa w Stanach Zjednoczonych, specjalizację w CBT oraz szerokie doświadczenie jako terapeutka i superwizorka kliniczna w amerykańskich instytucjach medycznych.

​

Skąd zdobywam wiedzę i doświadczenie? 

Moją dotychczasową wiedzę i doświadczenie psychologiczne zdobywałam z Stanach Zjednoczonych. Magisterium i doktorat w psychologii klinicznej otrzymałam z University of Georgia, roczny staż kliniczny ukończyłam na Medycznym Uniwersytecie Georgii, a dwuletnie stypendium badawczo-kliniczne (postdoctoral fellowship) w Narodowych Instytutach Zdrowia (National Institutes of Health) oraz Uniwersytecie Służb Mundurowych (Uniformed Services University). Następnie przez cztery lata byłam profesorką kliniczną na wydziale psychiatrii Szkoły Medycznej Uniwersytetu Emory.

Jako badacz-praktyk, uważam, że praca kliniczna i nauka są nierozłączne i nawzajem się uzupełniają, dlatego stosuję techniki terapeutyczne poparte dowodami naukowymi. Jestem członkinią kilku stowarzyszeń psychologicznych, w ramach których uczestniczę w konferencjach i dodatkowych szkoleniach, aby moja wiedza psychoterapeutyczna zawsze była „na czasie”. Posiadam również szeroką siatkę innych profesjonalistów, zarówno polskich jak i zagranicznych, z którymi konsultuję się w sprawach klinicznych.  

 

Dlaczego robię to co robię?

Psycholog jest pomocnikiem, a niesienie pomocy drugiemu człowiekowi jest ważną dla mnie wartością. Przy okazji, w psychologii i neuronauce, rozumiemy coraz więcej na temat funkcjonowania mózgu w różnych sytuacjach, co pomaga rozumieć – i zmieniać! – ludzkie zachowanie w sposób wolny od osądu i poparty naukowymi dowodami. Praktyka psychologii pozwala mi więc w sposób harmonijny łączyć serce z rozumem, empatię z wdrażaniem teorii podczas pracy z drugim człowiekiem w procesie zmiany.

 

Co jest dla mnie ważne?

Partnerstwo w procesie terapii i współpraca empiryczna są „gwiazdami polarnymi”, na które zawsze nakierowuję swoją pracę z pacjentami. Pacjenci są ekspertami samych siebie, dlatego ważnym jest dla mnie zobaczenie ich trudności z ich perspektywy. Współpraca empiryczna charakteryzująca terapię poznawczo-behawioralną to wspólne formułowanie hipotez dotyczących zachowań i testowanie tych hipotez, bądź testowanie nowych zachowań przez pacjentów. Ważnym jest dla mnie, aby pacjenci rozumieli dlaczego robimy to, co robimy w procesie terapeutycznym oraz aby mieli poczucie sprawczości na każdym etapie terapii.

 

Co lubię w swojej pracy?

​W mojej pracy, każdy dzień jest inny i niesie niepowtarzalne wyzwania, a jednocześnie dzięki strukturze CBT i nakierowaniu na naukę, posiadam mapę i kompas, aby wraz z pacjentami stawiać czoła nowym wyzwaniom. Towarzyszenie pacjentom w metaforycznej podróży procesu zmiany – zmiany zachowań, procesów myślowych, reakcji emocjonalnych, życia – jest przywilejem, który bardzo cenię i który motywuje mnie do tego, żeby zawsze dążyć do ulepszania moich umiejętności w zakresie psychoterapii. 

​